Chronicles of Faranna

Ansgar van Puzzle

Lało jak z cebra. Ciężki deszcz, którym raczyła ich niedorozwinięta wiosna, był naprawdę uciążliwy. Kierowali się na południe Marchii Orła i Dębu, czyli ziem królewskich wokół Rokfor, na których znajdował się zakon. Przed nimi rysowała się rozległa, zieleniąca się nizina, upstrzona kępami brzóz. W oddali na zachodzie widać było niskie chaty o słomianych dachach i część jakiegoś bardzo zadbanego folwarku.
Konie szły kłusem przez bród płytkiej rzeczki, będącej jednym z dopływów Algorath - jak zresztą wszystkie rzeki w Rokfor. Po chwili wyszło słońce i rozśpiewały się ptaki. Rzucił okiem na chmury - nie było już prawie ani jednej.
-Jak tam ci mija druga godzina w siodle, Magnusie?

Magnus

Magnus odpowiedział cicho, że dobrze i nie narzeka, chociaż jego wyraz twarzy mówił co innego. Tak jak i reszta był całkowicie mokry od deszczu, toteż widok rozjaśniających się chmur i słońca poprawił mu nieco humor.
-Co zamierzasz zrobić, kiedy tam dotrzemy?
Spytał nieco naiwnie rycerz, zupełnie jednak nie wiedział co chodzi jego przyjacielowi po głowie. Od chwili kiedy przybyli do Rokfor sprawy zaczęły się toczyć bardzo szybko i nie było zbyt wiele czasu do namysłu, chociaż wydawałoby się że od lądowania w stolicy, a chwilą obecną minęło ładnych parę miesięcy.

Ansgar van Puzzle

-Van Cheswerd też myślał o dezercji. Nie miał dość odwagi. Pod jego rozkazami znajdują się dwa bataliony, każdy liczący prawie dwustu ludzi. Mnie w Tairoth w najlepszym okresie stać było na trzydziestkę i giermka. Teraz nie mam niczego. Prawdę mówiąc na obecną chwilę tylko tam będę czuł się bezpiecznie. Olof zna wielu ludzi w stolicy.
Dojechali do skraju wzgórza porośniętego rzadkimi brzózkami. Wąska, brukowana ścieżka prowadziła teraz wokół wzniesienia i zakręcała przy stawie pełnym tataraku.
-Słyszałeś?
Ansgar podjechał bliżej osypującego się z piasku załomu.
Czterech mężczyzn w kolczugach i szyszakach, jeden z przodu i trzech z tyłu, prowadziło ze sobą długowłosą postać, chyba kobietę. Idący z przodu przywiązał jej koński powróz do skrępowanych dłoni i ciągnął ją bezceremonialnie.
-To gońcy biskupa - stwierdził Markko, eratoński człowiek Magnusa. - Prowadzą ją do Beżowego Kościółka.
-Gdzie? - spytał Ansgar.
-To ta wioska w oddali.

Magnus

Magnus podjechał do załomu, czwórka posłańców nie powinna stanowić dla nich żadnego problemu.
-Szybko za mną, wyprzedzimy ich i zastawimy zasadzkę na drodze.
Jeźdźcy galopem zjechali z trasy i popędzili w dół zboczem wzgórza. Po kilku minutach znaleźli się na leśnej ścieżce prowadzącej do Beżowego Kościółka.
-Mamy trochę czasu zanim się tu zjawią, Erion, Aren i Eonend, ukryjcie się, na mój znak pozbędziecie się tej trójki z tyłu, ty Ansgarze też powinieneś się schować, jak ludzie biskupa Cię zobaczą to zabraknie elementu zaskoczenie, a swoją drogą za czasów kiedy byłeś banitą to pewnie byłeś dobry w takie leśne zasadzki.